آدمیت…

من آدما رو ساده دوست دارم، همون آدما که بدی هیچ کی رو باور نمیکنن. همون ها که برای همه لبخند تو جیبشون دارن. همون ها که همیشه وبرای همه هستن آدمای ساده رو دوست دارم، که مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کنم؛ عمرشون همیشه کوتاه هس از بس هر کسی از راه می رسه یا سوء استفاده میکنه و یا هم زمین میزندشون. ویا هم درس ساده نبودن بهشون می ده آدمای ساده رو دوست دارم چون معرفتشون قد یه دریاست، آدمای ساده رو دوست دارم چون سیاه و سفید هستن،آدمای ساده رو دوست دارم بس که دلشون خوشگل و قشنگه، آدمای ساده رو دوست دارم چون دلشون دریاست، آدمای ساده رو دوست دارم چون بوی ناب آدم میدن…
متنفرم از آدمایی که فقط اسمشون آدمه! آهای با توام با تویی که خیلی بی معرفتی، با تو که… هیچی نمیگم بهت بیخیال امیدوارم یه روزی آدم شی…

پ ن : میخواستم یه پست دنباله دار در مورد ریاست جمهوری بنویسم اما دیدم انگار کسی نمیخواد منم بیخیالش شدم.
پ ن 2: بانو برفی زحمت کشیدن همه نوشته های قبلیم رو که تو وبلاگهای قبلیم بود و از دست رفته بود رو برام کادو دادن که بزودی نمایش داده میشه… دمت گرم بانوی خیلی آدم برفی…